Nadat Elifsu haar sonde er gisterenavond weer uit heeft gespuugd, is ze rustig de nacht ingegaan.
De sonde werd even gelaten voor wat het was.
Omdat Elifsu tijdens het slapen wakker werd om over te geven, en toen haar sonde eruit spuugde, vond papa het erg zielig om die laat in de avond weer in te laten brengen.
Anti misselijkheid medicijnen kunnen over het infuus, dus akkoord om de sonde in de ochtend opnieuw in te brengen.
De SDD medicatie zat er toch net in, kon dus niet zoveel kwaad.

Vandaag was de spannende dag van de stamcelreinfusie vreemde gewaarwording.
Er was een laborant mee van Sanquin (bloedbank).
De zakjes komen uit de bloedbank mee, en zijn diep ingevroren, dit is allemaal erg tijdsgebonden.
Het kwam in een grote plastic ton aan, nog net niet verzegelt ; ))
In de behandelkamer (steriele kamer) werd het zakje uit een houten kist gehaald, waar de ijsdampen vanaf kwamen, het was ingevroren in -188 graden
Dan moest het een beetje klimatiseren, waarna het in een badje werd gelegd van 37 graden Celsius.
Hier in ontdooide het zakje met beenmerg cellen die Elifsu eerder geoogst had.
Ieder zal denken oké, maar als je in het proces zit waar wij inzitten is dit prachtig om te zien.
4 uur lang heeft Elifsu geoogst om 2.6 aan beenmergcellen bij elkaar te halen.
Dan nog niet gesproken over de voorgeschiedenis van de lieslijnen plaatsen, wat ook weer niet normaal mocht gaan destijds.
Normaal duurt het maximaal 4 dagen om te oogsten vooral met de Neuroblastoom kindjes. En moeten de kinderen 4 dagen lang in bed liggen voor de lijnen die in de lies zitten.

Maar het is Elifsu toen gelukt in 4 uurtjes te oogsten.
Uiteindelijk zullen deze beenmergcellen door het bloed gaan circuleren en hun weg vinden in het beenmerg.
De hoge dosis chemo die zij nu heeft gehad, maakt het beenmerg onherstelbaar kapot, vandaar dat het oogsten moest, en het terugplaatsen ervan.
Er was ons al verteld dat het terug geven van de beenmerg cellen een vreemde licht met zich mee brengt.
Zo las ik eerder dat het naar zwavel ruikt.
Sandra verpleegster vertelde mij, dat zij het naar roosvice vind ruiken.
En dat doet het ook precies, daar ruikt het na.
Elifsu scheidt het nu af uit haar lichaamstoffen en de hele kamer ruikt naar roosvice.
Dit is een goedje wat in de geoogste beenmergcellen gedaan is om het houdbaar te houden.

Elifsu gaat nu wel echt achteruit. Ze heeft pijn. In de verpleging zegt men alles kapot: van mond tot kont Ga er maar aanstaan! Mond, keel maag, darmen alles is kapot, alle slijmvliezen gaan nu ook kapot Gisteren is de paracetamol al gestart, maar vandaag gaf Elifsu opnieuw pijn aan, en zijn ze de Tramal gestart.
In het ergste geval zal dat morfine worden, want ze moet wel comfortabel blijven, voor zover het kan.
Ook is sinds gisteren de sondevoeding op 10 ml per uur gezet, dit is om haar darmen wel te laten werken, maar om spugen en pijn zo min mogelijk te maken.
Ze zijn overgegaan op de voeding via de port à cath.
Dit gaat over het onderhuidse kastje en komt in haar bloedbanen terecht.
Dit is uiteraard wel een speciale voeding en bij deze kuur gaat men altijd hierop over.
Fosfaat houden haar darmpjes ook al niet meer vast, en dit krijgt ze nu toegediend.

Geduld is:

Pijnlijke momenten, wanhopen is makkelijk gedaan,
Maar daarmee kun je de situatie nog steeds niet aan.
Geduld is je medicijn in alle tijden,
Je kracht om te blijven strijden.
Beproevingen en tegenslagen, te veel om te verdragen.
Geduld is wat je in die tijden moet vragen.
Richt je tot God sterk en standvastig,
Al ben je kapot van verdriet en is dit nog zo lastig.
Heb geduld, wees sterk en God doet het verdere werk.

Isabella