Wij zijn als volledig gezin herenigt in ons oude vertrouwde Amsterdam.
Ruim 6weken geleden en een jetlag verder.
Er waren dagen dat we tot half twee in de middag sliepen, maar wel
met de zegen dat we met een schone Elifsu zijn thuis gekomen.
Ik wil er de nadruk opleggen dat Elifsu “schoon” is tussen, aanhalingstekens is.
Dit schrijf ik meer voor de mensen die niet veel kennis hebben van Neuroblastoom Kinderkanker.
Elifsu zal iedere 6 maanden opnieuw scans moeten krijgen, om te kijken of de sluipmoordenaar nog altijd weg is
We zijn er nog lang niet, na 5 jaar mogen wij pas zeggen dat Elifsu volledig genezen is, maar wij zullen onze zegeningen tellen en met Gods wil doen we dat nog heel lang! Insha Allah

De scans na de imuunotherapie heeft Elifsu nog in Amerika gedaan.
Zoals we de eerdere scans in Amerika kregen voor de start van de therapie, die vier uur duurde, werden we nu wel erg afgeschrokken doordat de scans dit keer maar 2,5 uur duurde. Niet goed voor je stress level !!!
We hebben jammer genoeg niet het bericht van onze oncoloog gehad aangezien dr Maris in de maand november heel veel moest reizen.
Maar goed nieuws neem je van iedereen aan, dus voldeden dr Mosse en Diane ook.
Die lieve Diane ik zie haar nog steeds staan, tranen die over haar wangen rolde en die waren echt, en een omhelzing van dr Mosse.
Mooi Elifsu vertoont geen Neuroblastoom cellen. Godzijdank!
Afscheid genomen van het CHOP, van Amerika waar we toch bijna 7 maanden hebben gewoond.

Het afgelopen anderhalf jaar zijn wij geleefd, met veel ups en downs, spanning, verdriet, mooie momenten noem maar op.
Maar het moest, wij moesten dit voor ons meisje doen.
Ook ons meisje publiek bekend maken, omdat wij anders nooit naar Amerika hadden kunnen gaan!
Het moest!
Nu wij ons enigszins drukke leven van “het moet” achter ons kunnen laten, wil ik ook dit stuk van blogs afsluiten.
Ik wil vooruit kijken met mijn gezin en niet achteruit.
Gewoon het” normale” leven oppakken, Elifsu kind laten zijn, het kind wat ze niet heeft kunnen zijn het afgelopen 1,5 jaar.
Zo heeft ze in 2 dagen leren fietsen uiteraard met zijwielen maar zelfs het trappen van de pedalen kon ze nog niet, als een wervelwind gaat ze nu van de keuken naar de huiskamer en weer terug.
Elifsu ziet er goed uit, ze eet goed en oogt nu echt niet meer als een ziek kindje, haar sonde is er ook uit natuurlijk.
Ook heb ik er bewust voor gekozen geen foto’s meer van Elifsu te plaatsen.
Ik heb gezien dat Elifsu een soort van publieke held werd.
Zo werd er door wildvreemde mensen gevraagd of zij op de foto mochten met Elifsu.
Ik wil haar beschermen als moeder, en voor mij is dit de manier.
Dat wil niet zeggen dat ik niet dankbaar ben.

Ik ben u allen zo dankbaar dat is niet in woorden uit te drukken!
Dankbaar dat u zo massaal heeft gedoneerd om Elifsu hopelijk tot een jonge dame op te laten groeien, en een mooi leven gunt..
Het liefst bedank ik iedereen persoonlijk maar dit is natuurlijk onbegonnen werk!
Maar het feit dat u er voor onze Elifsu was, toen wij u zo hard nodig hadden bewijst op de goedhartigheid van de mens..

Deze laatste blog heeft op zich laten wachten, vanwege het feit dat Elifsu er een nieuw zusje bij heeft gekregen in Amerika.
Een lief Amerikaans zusje erbij, maar dat maakt het erg druk voor mij om een blog te schrijven
Elifsu gaat volgende week naar de voorschool, een nieuwe periode breekt aan voor haar!

NOGMAALS VANUIT DE GROND VAN MIJN HART LIEVE MENSEN
BEDANKTTTTTTT!!!!!

Isabella.