Elifsu was de afgelopen dagen zodanig hersteld, dat het ontslag echt niet lang meer zou duren.
Er werd zelfs al gezegd dat het afgelopen zaterdag zou kunnen.
Ik was daar enigszins verbaasd over, want Elifsu heeft nog steeds wel diarree, en spuugde ook nog wel een aantal keer per dag.
Ik heb daarop gezegd, nou de planning was maandag, laten we het daar dan maar op houden.
Het blijft angstig om naar huis te gaan, met een nog steeds misselijk kind.
Dit ivm uitdroging, door en spugen en diarree.
En het fosfaat liep ook nog steeds over de pomp.
Zondag werd het ons weer gevraagd, of we toch niet liever naar huis toe gingen.
De zorg die ze nog aan Elifsu gaven, konden wij makkelijk thuis ook geven.
Het was namelijk niet veel meer aan zorg!
Ik had zelf op maandag ochtend een afspraak in het ziekenhuis, dus kwam mij die maandag nog steeds iets beter uit.
Waarop de vraag opeens veranderde, en het geen vraag meer was.
We moesten gewoon weg!
Elifsu was gewoonweg te goed om te blijven.
En begrijpelijk, als er een ernstig ziek kind komt en een box kamer nodig heeft dan moet die ook voorhanden zijn.
En zo werden we er uit gebonjourd.

Afscheid genomen van lieve Ruben (lotgenootje).
Evi die nu al 5 weken in het ziekenhuis ligt en het zo zat is!
En kleine Tim (lotgenootje) die net zo hard aan het vechten is als Elifsu, een week geleden.
Veel verpleging was er ook niet, en artsen op een zondag al helemaal niet.
Carola onze pedagogisch medewerkster, was er ook niet.
Dus komen we zeker nog een keer een waardig afscheid nemen van F8 zuid, oncologie van het AMC EMMA KINDERZIEKENHUIS.

Vandaag kreeg ik een telefoontje van Elifsu haar oncoloog.
Ze heeft kunnen regelen dat wij morgen de radioloog kunnen spreken.
Great, hier verhoog ik me op!….NOT
ik weet dat dit een gesprek gaat worden waar we alle consequenties gaan horen over bestralingen .
And this is not a happy story!!!
Ze vertelde dat er meerdere. Kindjes onder narcose bestraald gaan worden, vandaar dat het allemaal even goed ingepland moet worden.

Het is heerlijk om weer thuis te zijn.
Elifsu heeft wel wat vreemde angsten gekregen.
Zo zag ze haar eigen schaduw op de muur, en dat vond ze zo eng.
Het hielp niet dat ik haar mijn schaduw liet zien.
Ik mocht haar niet meer op de grond zetten, en ze huilde zo intens.
De eerste nacht was ook vreemd, en onrustig.
Ze werd veel wakker, en was om 05.00 klaarwakker en wou tv kijken.
Weer dat innige verdriet toen ik zei dat het niet kon.
En als ze me ook maar even niet ziet, zoekt ze me, en schreeuwt om mama.
Ik denk dat ze echt een beetje de kluts kwijt is, na deze heftige dosis chemo, en alle medicijnen die er in gepompt zijn.

Isabella..